هیچ محصولی یافت نشد.
تاریخچه فلش مموری‌ها
زمانی بود که جهت جابه جایی اطلاعات از یک کامپیوتر به کامپیوتر دیگر می بایست از فلاپی استفاده می کردیم . فلاپی‌ها دارای میزان حافظه کمی بودند و بیشترین کاری که می توانستیم با فلاپی انجام دهیم جا به جایی فایل‌های کمتر از ۲ مگابایت بود.
پس از فلاپی‌ها، سی دیها وارد بازار ذخیره سازی اطلاعات شدند؛ در یک عدد سی دی تقریبا تا حجم 700 مگابایت می‌توان اطلاعات را ذخیره و نگهداری کرد. بعد از سی‌دی‌ها، دی وی دیها (DVD) به روی کار آمدند.
میزان ظرفیت اطلاعاتی CD بیشتر از DVD و ظرفیت آن 4GB بود. برای تهیه CD و DVDها نیاز نبود تا پول زیادی هزینه کنیم و کم هزینه بودن CD و DVDها باعث محبوبیت این نوع از حافظه‌ها در دوران خودشان شد. در حال حاضر تعدادی از کاربران هستند که برای جا به جایی اطلاعات مانند فیلم، موسیقی و… از CDو DVDها استفاده می‌کنند ولی چندین مشکل اساسی وجود دارد
CDو DVD هر دو فقط یکبار قابلیت ذخیره‌سازی اطلاعات دارند و بعد از دخیره سازی اطلاعات امکان حذف و ویرایش آن‌ها وجود ندارد.
جهت ذخیره سازی اطلاعات از نرم افزار های مخصوصی مانند nero باید استفاده کرد. با کمترین ضربه و ایجاد خط و خش در CD و DVDها قابلیت و کارایی آن‌ها به حداقل ممکن می‌رسد.
در نهایت در سال 1980 میلادی فلش مموری وارد بازار شد که دارای ظرفیت‌های بیشتر از فلاپی‌های CD و DVDها را داشت و نقطه ضعف‌های آن ها را نداشت.
فلش مموری در واقع یکی از حافظه های پرقدرت است که از ترکیب حافظه های قدیمی که توانایی پاک شدن و حافظه هایی که توانایی دوبار پاک شدن را دارند گرفته شده است. مسئله قابل اهمیت دیگر ابعاد کوچک این وسیله می باشد. فلش مموری های معمولی اغلب به اندازه یک بند انگشت می باشند که جای کمی را می گیرند. در صورتی که مقدار امنیت اطلاعات در فلش مموری نسبت به DVDو CD در درصد بالاتری می باشد و از خط افتادن بر روی آن اثری نیست.